Kent u dat programma ‘inside the factory’ van de BBC? In dit programma neemt de presentator Gregg Wallace de kijker mee achter de schermen bij productie van specifieke producten uit de voorraadkast van een gemiddeld Engels huishouden.
Op zoek naar afleiding van alle corona-ellende uit de praat- en nieuwsprogramma’s op de Nederlandse TV, was ik aan het zappen. Na een paar drukken op de zap-knop eindigde bij RTL Z, waar de herhaling van de aflevering ‘Sauces’ van dit programma werd uitgezonden. Het programma trok mijn aandacht, doordat ik uit het shot van de presentator de omgeving herkende. Die Engelse Gregg stond namelijk bij een Nederlandse fabriek. Op een steenworp afstand van ons nieuwe kantoorpand. Op het terrein van de Heinz-fabriek in Elst. Een plek waar ik als Arnhemse scholier vroeger vaak langs fietste op weg naar mijn bijbaantje bij de kweker in Lent en na corona met de auto langs zal rijden op weg naar kantoor. Nooit heb ik mij afgevraagd wat daar gebeurde. Ook niet als ik een fles ketchup of een pot mayonaise -die naar nu blijkt waarschijnlijk uit deze fabriek komt- van het schap in de supermarkt pakte… Fascinerend!
Op het tv-scherm flitst een tentoonstelling van een complexe productieketen voorbij, waarin aandacht is voor een diversiteit aan handelingen. De ontwikkeling van de juiste receptuur bij de smaak van de klant -in dit geval de gemiddelde Brit. Het inkopen van de beste grondstoffen bij producenten in de buurt. Het organiseren van een optimale logistiek van de grondstoffen naar de fabriek en de eindproducten naar de winkel. En een gesmeerde 24-uurs productie met overal ‘checks’ om de kwaliteit van het eindproduct en de voedselveiligheid optimaal te borgen. Vele processtappen en hard werk, waar je als consument niet bij stilstaat als je vers bezorgde frietje (het is immers lock-down ?) door je favoriete Heinz mayo haalt.
Prachtig dat dit programma dat harde en ondergewaardeerde werk in de spotlight zet. Neem alleen al de kippenboer uit Barneveld, die iedere dag van zonsopgang tot zonsopgang in de weer is om ervoor te zorgen dat zijn kippen het goed hebben en zo de lekkerste en beste eieren leggen als grondstof voor onze pot mayo.
Het zette mij ertoe om ook eens na te denken over het ‘werk achter de schermen’ bij Merces, dat vaker de spotlight verdient: de salarisverwerking voor onze onderwijsklanten. Sinds ik bij Merces werk -deze maand alweer 17 jaar- weet ik dat er bij Merces een team is dat er iedere maand weer voor zorgt, dat de medewerkers van onze klanten precies op tijd hun correcte salarisbetaling ontvangen.
In de beleving van de buitenwereld door de automatisering een proces van ‘één druk op de knop’. In de praktijk -en ik kan het weten als oud ‘Payroll teamlid’- een complex proces met vele stappen en ‘checks’ om ervoor te zorgen dat er geleverd wordt met een 0% afwijkingstolerantie. Want in het onderwijs betalen we, anders dan in het bedrijfsleven, de 25ste en geen dag later! Daarbij ‘sluiten’ we de maand graag zo laat mogelijk voor mutaties. Vroeger met CASO/Edukaat was dat nog rond de 10e, met Merces@Work rond de 15e en nu met HR2day sluiten we op de 20e van de maand. En dit legt extra druk op onze werkzaamheden.
Al jaren verloopt dit proces feilloos. Af en toe een issue met een autorisatie voor een bankrekening van een klant daargelaten. Maar ook die zijn op één hand te tellen over de afgelopen 17 jaar. Een prestatie van jewelste, die zeker de spotlight verdient als je het mij vraagt. Wat een prachtige toegevoegde waarde bieden deze payroll-kanjers voor onze klanten: een zorg minder en wellicht wat extra tijd om tussen de 20ste en de 25ste van de maand ’s avonds lekker ‘inside the factory’ te kijken op TV. Chapeau!!
Meer weten over de toegevoegde waarde die Merces biedt in de uitbesteding van de complexere onderdelen van de salarisverwerking? Neem dan gerust contact met mij op!
